این (مفردات‌نهج‌البلاغه)این (به فتح الف) از مفردات نهج البلاغه، به معنای رسیدن و پرسیدن از مکان می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) به هر دو معنا از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیاین (به فتح الف) به معنای رسیدن و پرسش از مکانی که فرد در آن قرار دارد می‌باشد. ۲ - کاربردها و تعداد آناین کلمه به دو معنی استعمال شده است که عبارتند از: ۲.۱ - به معنای رسیدناین واژه گاهی به معنای رسیدن، آمده است. لذا آن حضرت (علیه‌السلام) در نامه‌ای به معاویه می‌نویسد: «اما بعد فقد آن لک آن تنتفع باللّمح الباصر من عیان الامور؛ رسید وقتی که بهره‌گیری با نگاه آشکار از کارهای واضح.» • از این ماده، فقط همین مورد در «نهج البلاغه» آمده است. ۲.۲ - به معنای مکاناین کلمه گاهی نیز به معنای مکان، آمده است که امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با حق تعالی فرموده‌اند: «و لا ینظر بعین و لا یحدّ باین و لا یوصف بالازواج؛ خدا با چشم نگاه نمی‌کند، و با مکانی محدود نمی‌شود و با امثال و جفتها توصیف نمی‌شود.» • این کلمه یک‌بار در «نهج البلاغه» به کار رفته است. ۳ - پانویس
۴ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «أین»، ص۱۰۶. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|